ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΕΞΩΣΤΗ

Μπάμπης Μπατμανίδης

«Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρεις» και άλλες ιστορίες σκισμένου καλσόν και ημικρανίας.... παρτ φορτίν!

Καλημέρα συνυφάδες και καρντάσια,
Παρατηρώ ολοένα ότι φέτος από όλα τα πατροπαράδοτα έθιμα το μόνο πού ίσως επιζήσει είναι το τσούγκρισμα των αυγών, κι αυτό μόνο αν τίποτα παραγωγοί βγούνε να τα μοιράσουν αντιεξουσιαστικά στην αριστοτέλους. Απελπισία μον αμούρ. Οι άλλοι βέβαια το βιολί τους, μας πάνε σπρώξε σπρώξε να κάνουμε εκλογές το δεκαπεντάυγουστο μπας και όλοι είναι στις παραλίες και δεν πάνε να μουτζώσουν. Εδώ ο κόσμος καίγεται κι οι λαικισμοί πέφτουν βροχή. Τι αδικία κι αυτή... δεν κατάλαβα πότε η λέξη λαικισμός απέκτησε τόσο αρνητική χροιά. Τι κακό δηλαδή έχει το να προσπαθείς να ικανοποιήσεις το Λαό? Κάτι που κάνει συλλήβδην και ανευ ντροπής ο ζεν πρεμιέ των μπετατζήδων, φίλτατος Μπάμπης Μπατμανίδης, συγκεντρώνοντας μέχρι στιγμή τη μήνι της εκκλησίας, των αρχών και σύντομα και του παγκόσμιου σκιώδους οικονομικού λόμπι. Γιατί ώς γνωστόν οι Ελληνες δώσαμε τη δημοκρατία και τα φώτα στον κόσμο, αμα γουστάρουμε τους τα παίρνουμε πίσω... σύντροφοι και συντρόφισσες, πάμε για τη δικαίωση! Με έχει καταβάλλει το αλκοόλ.. και πρέπει να το προσέξω.. όχι τίποτε άλλο αλλά έχω ήδη καταστρέψει τρία εφεδρικά συκώτια και ακόμα πιστεύω ότι ο μπάρμαν είναι ο καλύτερος μου φίλος. Για στάσου! Έχω όντως έναν πολύ καλό φίλο ονόματι Τομ Μπάρμαν, ο οποίος μάλιστα πάντα με κερνάει.. όχι σφηνάκια και κοκτέιλ αλλά υπέροχες μουσικές είτε πρόκειται για lounge ξενοδοχείου είτε για το soundtrack μιας ιδεατής σύγκρουσης. Και πάντα θα τον ευχαριστώ για τα υπέροχα τριαντάφυλλα που μου είχε προσφέρει τότε! Κάθε φορά που σκέφτομαι το Βέλγιο, προσπαθώ σκληρά να φέρω στο μυαλό μου κάτι σημαντικότερο που έχει βγάλει αυτή η χώρα από τους dEUS. Δύσκολο.... και χαίρομαι τόσο που μας επισκέπτονται ξανά στο Principal που πρόσφατα μετακόμισε πιο κοντά στο σπίτι μου. Ραντεβού λοιπόν το άλλο weekend αλλά δεν άντεξα να περιμένω μέχρι τότε για να τα πούμε.!

Πάντα απολαυστικός και ενδιαφέρων, με κέρασε μεζεδάκια, μπινελίκια και μου εξήγησε τα μυστικά της καλής διπλοπενιάς και σταυροβελονιάς. Λείντις εντ τζέντελμεν μπάτμαν μπιγκίνς...
Τελικά υπάρχει περίπτωση ποτέ να γίνουμε "δυτικοί" ή μήπως "εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε".
Aπό σας εξαρτάται. Εμείς στην Σταυρούπολη σας περιμένουμε πάντα με ανοιχτές αμπάρες. Το πολύ πολύ μαζί με την αίτηση μεταδημότευσης να χρειαστεί να βάλουμε καμιά κοντρίτσα τα ξερά.  Αν δεν τα καταφέρετε, θα μιλίκω στα παιδιά στο Κορδελιό και λοιπά εξωτικά μέρη και ίσως κάτι να γίνει. Όσον αφορά τα Βαλκάνια, δεν ξέρω αν είναι παίξε γέλασε, αλλά αν κρίνω από την χώρα μας και το πρόβλημα υπογεννητικότητάς που αντιμετωπίζει, σίγουρα είναι πλέξε γέρασε.
Ποιες θεωρείς είναι οι μεγαλύτερες πληγές της ελληνικής κοινωνίας που έχει να αντιμετωπίσει ένας νέος?
Αν εννοείς τη Νεολαία του ΛΑ.ΟΣ (ΝΕ.Ο.Σ), νομίζω οι μεγαλύτερες είναι οι πληγές από τα κεφάλια που άνοιγε  ο κ.Βορίδης, καθότι οι αθρώποι δεν είχαν και αρκετό μπεταντίν και γάζες για να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Στη Νέα Δημοκρατία μπορούν να το κάνουν καλύτερα έχουνε μεγαλύτερο φαρμακείο. Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι μια από τις μεγαλύτερες πληγές της νεολαίας αλλά και της ανθρωπότητας εν γένει είναι η έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Πράγμα το οποίο πουλάκις μας απασχόλησε στο μάθημα της εκθέσεως-εκφράσεως στο σχολειό, για αυτό και θυμάμαι την εισαγωγή. Ωστώσο, μετά χαράς μου διαπιστώνω πως αυτό το μείζον κοινωνικό πρόβλημα, πλέον διευθετείται με καίριες πολιτικές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις  που αποτελούν γροθιά στο κατεστημένο. Οι νεολαίοι πλέον με την κατάργηση της εργασίας από το αντιεξουσιαστικό ΠΑΣΟΚ μπορούν να χαρούν ανέμελα την ζωή τους, να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους (και τις ακροδεξιότητές τους ενίοτε) μέσα από κάποιο χόμπι, αφού αυτή η ψυχοφθόρος εργασία, που αλλωτριώνει (κι απαλλοτριώνει) την ανθρώπινη υπόσταση δεν αποτελεί πλέον εμπόδιο στις ζωές τονε.
Δεδομένης της πρόσφατης εμπειρίας σου (σ.σ. μήνυση για βλασφημία και προσβολή των θείων), θαθελα να μας αναπτύξεις τη σχέση σου με το Θεό και την εκκλησία. Μετά τα βαρύγδουπα "ελάτε όπως είστε" της προηγουμένης εκκλησιαστικής αρχής, πως βλέπεις την τωρινή σχέση των νέων με την εκκλησία, εν μέσω κρίσης?
Καταρχήν θα θελα να πω ότι υπάρχει θεός και βλέπει, αν και βέβαια δεν ξέρω πόσο καιρό έχει να επισκεφτεί οφθαλμίατρο. Τουλάχιστον, έχουμε κάποιους άξιους εκπροσώπους του επί της γης, όπως ο Εφραίμ, για τον οποίον με χαρά και συγκίνηση πληροφορήθηκα την απελευθέρωση του, στην οποία και εμείς συμβάλαμε με τον ισχυρό αγώνα που δώσαμε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Οι νέοι δεν πρέπει να είναι διστακτικοί,  θα πρέπει να βρεθούν πιο κοντά στην εκκλησία σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς  και σίγουρα θα βρεθεί κάποιος να τους αγκαλιάσει, ιδίως αν είναι από 12 ετών και κάτω
Βλέποντας την ανταπόκριση του κόσμου σε αυτό που κάνεις, τελικά τι πιστεύεις χρειάζεται ο νεοέλληνας περισσότερο: να "πνίξει τον καημό του" ή απενοχοποιημένα να τον χλευάσει και να διασκεδάσει?
Βάση αυτών που βλέπω από σκηνής, μάλλον πρώτα από όλα εμάς θα θέλει να πνίξει. Μέχρι τώρα πάντως φτηνά την έχουμε γλυτώσει , καθότι είμεθα κι οικονομικά παιδιά δεν ζητάμε πολλά από τους μαγαζάτορες. Πάντως για την ανταπόκριση που λέτε, νομίζω ότι θα την αισθανθούμε πλήρη, όταν την δώσει η Μαρία Καρχιλάκη στο κεντρικό δελτίο του Μέγκα
Πως ξεκίνησε όλο το εγχείρημα του "Μπάμπη Μπατμανίδη"? και ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση ώς τώρα? 
Το επιγχείρημα αυτό, ήταν το επιστέγασμα (διότι κι εκτός από τις κατασκευές, έχω δουλέψει και στις μονώσεις), μίας απ(ό)λυτα αποτυχημένης πορείας ετών. Εν τέλει διαπιστώνω ότι απέτυχα ακόμη και στο να είμαι αποτυχημένος καθότι τελικά συνεχίζουν να έρχονται να μας βλέπουν! Μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις μας μέχρι τώρα,  είναι όταν παίξαμε σε  μαγαζί της κοντινής επαρχίας και πήραν φωτιά τα ηχεία (true story). Αφού οι αθρώποι δεν μας κυνήγησαν…
Που βλέπεις να φτάνεις? ΟΑΚΑ, Επίδαυρο, Glastonbury, σκάλα του Μιλάνου ή σε κάποιο "εντευκτήριο" της οδού Λαγκαδά?
Κοιτάχτε, εμείς βλέπουμε το κάθε λάιβ ξεχωριστά, σεβόμαστε το κοινό δεν το φοβόμαστε. Ο όμιλος σίγουρα είναι δύσκολος, η Επίγαυρος είναι μία δυνατή έδρα παίζοντας όμως με την ακατάλληλη δύναμη και πάθος πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να πάρουμε το πολυπόθητο εξιτήριο για το εντευκτήριο της οδού Λαγκαδά. Αυτός είναι κι ο μεγάλος μας στόχος  Εξού και το γνωστό σύνθημα που φωνάζουν κατά κόρον (αθάνατε) οι μπου-φανς (batmanidis fans) «για σένα έχω κάνει εντευκτήριο»
Δόθηκε επιτέλους λοιπόν απάντηση στο προαιώνιο δίλημμα Μπάτμαν ή Σούπερμαν...