BABaROSS

Σήμερα μ’ έχουν πιάσει οι ευαισθησίες μου (20 χρόνια Φοίβος είν' αυτά) διά τούτου κι έγραψα, το παρακάτω  «εύθραυστο» τραγουδάκι για το οποίο θα φωνάξω την Αρλέτα στα 20 χρόνια Μπατμανίδης (δηλαδή γυρνώντας τον χρόνο πίσω) για να το πει

Έλα αγάπη μου απόψε στον οντά μου

Κοίταξε αν θέλεις μέσα στον καμβά μου

κάπου εκεί υπάρχει ένα σπιτάκι

του έρωτά μας το φτωχοκαλυβάκι

Νιώσε κι εσύ την αύρα του τοπίου

Βάλε λευκό, λευκό του τιτανίου

Δες τι ωραία που ζει ένα δεντράκι

Έλα καρδούλα μου αν μ’ αγαπάς λιγάκι

Θα γίνω για σένα ένας  Bob Ross

Να ζωγραφίζω την αγάπη διαρκώς

Μα αν και τώρα δεν μου κάνεις Like

Τα βάφω σκούρα με καφέ βαν ντάικ

Έλα μωράκι μου δεν θέλει παρακάλια

Αφού σε λέω πινέλο έχω βεντάλια

Δεν είναι δύσκολο και θα το συνηθίσεις

Απλά τα πράγματα για να τα ζωγραφίσεις

Και στων βουνών την όλο-μαύρη ράχη

Οι δυο μας να ‘μαστε  ευτυχισμένοι βράχοι

Διώξε τα σύννεφα με μπλε του κοβαλτίου

Έλα μωρό μου στην Αγίου Μελετίου

Θα γίνω για σένα ένας  Bob Ross

Να ζωγραφίζω την αγάπη διαρκώς

Μα αν και τώρα δεν μου κάνεις Like

Τα βάφω σκούρα με καφέ βαν ντάικ